13 temmuz 2025

her şey beklediğimden de kötü ilerledi.
yutkunamıyorum. göğsüm, kibrit kutusuna sıkıştırılmış gibi. göz kapaklarım ise taşkın sularını zor zapt eden baraj kapakları gibi direniyor.
belki de on beş yıl oldu böyle bir şey yaşamayalı. umarım devamı ve sonu, o eski günlere benzemez.
aslında tüm bu yükü bir anlığına da olsa hafifletecek şeyi biliyorum.
bir duble viski.
sonra, sorunlarım usulca gölgelere çekilecek bir süreliğine.
çözülmeyecek, evet, biliyorum.
en azından susacaklar.